3.2.18

Seaside // Paltsi, Pelion (The "Public Benches" Project)


    Στη θάλασσα έχω ιδιαίτερη αδυναμία: την αναζητώ χειμώνα-καλοκαίρι και αγαπώ να τη βλέπω είτε ήρεμη είτε ταραγμένη (πιο πολύ ταραγμένη).

  Οι θάλασσες και οι παραλίες που συνηθίζουμε να επισκεπτόμαστε το καλοκαίρι, το χειμώνα φαντάζουν εντελώς διαφορετικές. Σαν άλλος τόπος. Είναι οι ίδιες τοποθεσίες... κι όμως δεν είναι. Το έχετε παρατηρήσει;

  Ευθύνεται η ερημιά γι΄αυτό; Η έλλειψη ζωντάνιας και έντονου φωτός, η έλλειψη του ανθρώπινου στοιχείου; Ο διαφορετικός καιρός και ο τρόπος που αυτός επηρεάζει το τοπίο; 

    Ίσως όλα αυτά μαζί.

   Η παραλία που ακολουθεί είναι η Πάλτση, στο Πήλιο. Αν την ψάξετε στο διαδίκτυο θα δείτε καλοκαιρινές φωτογραφίες της γεμάτες φως, πράσινο και καταγάλανα νερά.

   Το χειμώνα ωστόσο η Πάλτση είναι κάπως έτσι. Έρημη, αλλά εξίσου γοητευτική στα μάτια μου. 

   Κι αυτά τα παγκάκια της, ταλαιπωρημένα από την αλμύρα αλλά εκεί, στη θέση τους, ήταν σαν να περίμεναν τον ερχομό μου.






Seaside // Στην παραλία
Paltsi, Pelion // Πάλτση, Πήλιο

(2017)







6 σχόλια:

  1. Τα γυμνά κλαδιά των δέντρων φαίνονται σαν να απλώνουν γυμνά τα χέρια τους στον ουρανό.
    Υπέροχο φόντο και εικόνα Έλλη μου.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, έχεις δίκιο!
      Σε ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου. Καλησπέρα και καλή εβδομάδα να έχεις

      Διαγραφή
  2. Αγαπώ κι εγώ τη θάλασσα όλες τις εποχές!
    Την έχω δει την Πάλτση, δυστυχώς, μόνο καλοκαίρι... Και είναι υπέροχη το χειμώνα. Όπως και οι φωτό σου. Ιδίως η πρώτη, Έλλη μου: ποίημα! (Μάλλον ήρθε η ώρα να ξαναγράψω ιστορία για κάποια φωτογραφία σου...) Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι διαφορετική το χειμώνα από ό,τι το καλοκαίρι που σφύζει από πρασινάδα και ζωή, εξίσου υπέροχη όμως. Ό,τι πρέπει για να περπατήσεις και να ηρεμήσεις πλάι στο κύμα, χωρίς θεατές και φασαρία...
      Την πρώτη φωτογραφία την αγάπησα κι εγώ.
      Όσο για την ιστορία, όποια λήψη θέλεις κι όποτε θέλεις!
      Φιλιά και καλή εβδομάδα :)

      Διαγραφή
  3. Δεν την ξέρω την παραλία αλλά οι φωτογραφίες σου είναι μοναδικές. Και ναι οι ίδιες παραλίες φαίνονται τόσο διαφορετκές το χειμώνα. Αλλά μ'αρέσουν πολύ και το χειμώνα. Αυτή η αγριάδα, η ηρεμία, η μοναξιά και ναι η αγριεμένη θάλασσα υπέροχη αλλά μόνο το χειμώνα. Όχι το καλοκαίρι θέλω τα χαμόγελα της θάλασσας όχι το θυμό της
    Ωραίες φωτογραφίες πανέμορφες!
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Άννα μου!
      Επειδή έτυχε να ζήσω μόλις λίγα μέτρα μακριά από τη θάλασσα για μερικά χρόνια, και την είδα και στις καλές της και στις κακές της, σε ένα πράγμα κατέληξα: όπως κι αν είναι, είναι υπέροχη. Όταν είναι στις καλές της και είναι ήσυχη και καταγάλανη, δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της - ειδικά όταν στραφταλίζει από τον ήλιο (ή το φεγγάρι!) Όταν είναι αγριεμένη, είναι σαν να σου μιλά. Υπήρξαν βράδια που δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τη βοή των κυμάτων και παρόλα αυτά με μάγευε όλο αυτό, δεν με ενοχλούσε. Μου άρεσε να βλέπω το χρώμα της να βαθαίνει και να σκουραίνει θυμάμαι.
      Και το καλοκαίρι έχει τη γοητεία της όταν είναι θυμωμένη. Χώρια που είναι και μια ευκαιρία για παιχνίδι με τα κύματα!
      Φιλιά πολλά και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή